หวาง เจ้าหนูหมัดเมาพเนจร

หวาง เจ้าหนูหมัดเมาพเนจร

ตอนที่ 1

เปิดยุทธภพ

          ยุคสมัยเปลี่ยนไปตามกาลเวลา  เมื่อกาลเวลาเดินทางมาถึงยุคๆหนึ่ง

ยังมีเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง ออกเดินทางไปตามทางที่ไม่มีวันสิ้นสุดอย่างไม่รู้วันเวลา ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าเด็กหนุ่มผู้เดินทางเพื่อจุดประสงค์อันใด  รู้แต่เพียงว่าเขาพกแค่สุราติดตัวไว้เพื่ออะไรก็ไม่มีผู้ใดรู้

อยู่มาวันหนึ่งเด็กหนุ่มผู้นี้ได้เดินทางเข้ามาในเขตของเมืองๆหนึ่งทางใต้ของยุทธภพ ได้เดินเข้าไปในหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่ง เมื่อเข้าไปถึงเข้าได้พบเห็นว่า มีกลุ่มโจรกลุ่มหนึ่งกำลังทำการปล้นสดมอยู่

และเที่ยวฆ่าผู้คนในหมู่บ้าน ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้หญิงและเด็ก  เข้าทนดูไม่ได้จึงเข้าไปถามหัวหน้ากลุ่มโจรนั้นว่า “ช้าก่อนท่านมหาโจร ทำไมท่านถึงทำอย่างนั้น  ท่านมาปล้นทรัพย์สินของเขาแล้ว

ท่ายังไม่พออีกรึ ท่านจะปล้นชีวิตเขาไปเพื่ออะไร โดยเฉพาะ ผู้หญิงและเด็กที่มี่ทางสู้  ท่านมันมิใช่ลูกผู้ชาย! ” ชายหนุ่มได้ดพูดกับมหาโจร  เมื่อมหาโจรได้ยินชายหนุ่มลึกลับพูดในเชิงดูหมิ่น

จึงบันดาลโทสะ จึงตวาดชายหนุ่มกลับไปว่า “บังอาจ! เจ้ากล้าพูดอย่างนี้กับข้าเรอะ เจ้าเป็นใครกัน แน่มาจากไหนฮะ?” มหาโจรได้ถามเด็กหนุ่มด้วยความโกรธ เด็กหนุ่มจึงตอบกลับไปว่า

“ข้าเป็นใครมาจากไหนนั้น ท่านไม่ต้องรู้หรอก มันเป็นเรื่องของข้า” เด็กหนุ่มได้ตอบมหาโจรไปอย่างยียวน  มหาโจรทนไม่ไหวจึงได้สั่งลูกน้องว่า “ เห้ยย! ไอ่หนุ่มนี่มันอยากตาย สงเคราะห์ให้มันซะเดี๋ยวนี้” เมื่อสิ้นคำสั่ง เหล่าสมุนโจรไม่รอช้า รีบวิ่งเข้ามาหมายจะฆ่าเด็กหนุ่มลึกลับ

เด็กหนุ่มพูดขึ้นมาเบาๆว่า “เหอะๆ คงได้เวลาแล้วสินะ” พูดจบแล้วเด็กหนุ่มหยิบเข้ากระบอกที่ภายในบรรจุสุราไว้มา แล้วดื่มสุราเข้าไปเป็นจำนวนมาก เมื่อเขาดื่มไปสักพักเขาก็ล้มลง

เขาพยายามยืนขึ้น มหาโจรก็คิดในใจว่า “ไอ้นี่มันทำบ้าอะไรหว่า หรือมันจะอยากตายจริงๆ ฮ่า ฮ่า” หลังจากนั้นจึงสั่งลุกน้องว่า “ฆ่ามัน!” เหล่าสมุนโจรได้กรูเข้าไปหวังจะรุมเด็กหนุ่ม

และแล้ว เด็กหนุ่มก็ได้พูดว่า “เหอะๆ วิชาเต่าจันป้องกันรอบทิศ!” พูดจบเข้าก็ใช้มือและขาปัดป้องอาวุธของกลุ่มโจรจากรอบทิศ แล้วจึงโจมตีกลับพร้อมกับพูดว่า “ วิชาวานรถอนหญ้า!”

เข้าโจมตีด้วยการใช้หมัดโจมตีไปที่กลุ่มโจรรอบทิศ สมุนโจรเห็นว่าสู้ไม่ได้จึงหนีกระจัดกระจาย

มหาโจรจึงตะโกนว่า “อะไรกันวะ! แค่เด็กหนุ่มคนเดียวก็จัดการไม่ได้ ไอ้พวกไร้น้ำยา”

พูดจบมหาโจรก็เดินไปทางเด็กหนุ่มแล้วพูดว่า “ ไอ้หนุ่ม เอ็งแน่นักรึ มาเจอกับข้าหน่อย “

พูดจบมหาโจรก็เข้าโจมตีโดยตะโกนออกมาว่า “ วิชาหมาไนทลายภูผา!” แล้วเข้าโจมตีโดยกระโดดตะครุบเด็กหนุ่มแล้วล๊อคตัวของเด็กหนุ่มชูขึ้นแล้วร้องว่า “วิชาหักสันหลังราชสีห์!”

พูดจบก็ได้บีบรัดตัวเด็กหนุ่มแน่นมากจนเด็กหนุ่มร้อง “โอ๊ยยย!  “ มหาโจรจึงกล่าวว่า “เป็นไงหล่ะไอ้หนุ่ม ริอาจหาที่ตายโดยแท้ “ จากนั้นมหาโจรก็รัดตัวเด็กหนุ่มแน่นขึ้นๆ เด็กหนุ่มพยายามอื้มมือไปหยิบไม้ขีดไฟของมหาโจรขึ้นมาอีกมือหนึ่งก็พยายามอื้มไปหยิบกระบอกเหล้า เมื่อหยิบได้แล้วจึงแสร้งบอกมหาโจรว่า “ข้าอยากจะขออะไรสักอย่างก่อนตายได้มั้ย” เด็กหนุ่มพูดขอร้อง มหาโจรจึงบอกว่า “ได้สิ เจ้ามีอะไรจะสั่งเสียก็ว่าไป” เด็กหนุ่มกระอักเลือดออกมาแล้วบอกว่า “ข้าชอบกินเหล้ามาก ข้าจะขอกินสักครั้งก่อนตายได้ไหม “ มหาโจรก็ให้ดื่มโดยบอกว่า “อย่านานนักหล่ะ ฮ่าฮ่า! “ ในขณะที่พูดมหาโจรก็ไม่ยอมปล่อยเด็กหนุ่มเพราะกลัวจะหนีไป จึงให้กินทั้งอย่างนั้น

เมื่อนั้นเด็กหนุ่มได้ดื่มเหล้าเข้าไปในปาก แล้วจุดไม้ขีดไฟขึ้นแล้วพ่นเหล้าใส่ไม้ขีดไฟ

ทันใดนั้นไฟได้ไปครอกที่หน้าของมหาโจร ทำให้ปล่อยมือจากตัวของเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มจึงดื่มเหล้าเข้าไปอีกหลายอึก มหาโจรที่โดนไฟครอกนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธสุดๆว่า “หนอยย! เอ็งบังอาจหลอกข้ารึ ตายซะเถอะ “วิชาพายุหมัดพิโรจ!” พูดจบก็วิ่งโผเข้าไปโจมตีโดยปล่อยหมัดรัวไปที่เด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มไม่รอช้าพูดออกไปว่า”วิชาพยัคฆ์เหิรเดินเซ!” ทันใดนั้น เด็กหนุ่มในเดินเซเหมือนคนเมา ทำให้หลบการโจมตีของมหาโจรได้หมดแล้วโจมตีกลับด้วยท่า “พญาวิหคเหิรหาว!”

ท่านี้ต้องใช้ร่วมกับท่าพยัคฆ์เหิรเดินเซเป็การโจมตีแบบการวิ่งเซแล้วกระโดดถีบทำให้ศัตรูไม่สามรถจับการเคลื่อไหวได้ มหาโจรจึงโดนท่านี้เข้าเต็มๆ จึงหมดสภาพ และแล้ว การปล้นสดมของมหาโจรจึงถูกขัดขวางโดยเด็กหนุ่มผู้ลึกลับ  ชาวบ้านต่างมาช่วยและขอบคุณเด็กหนุ่มลึกลับและเลี้ยงอาหาร และหาที่พักให้อาศัย 

            กล่าวถึงมหาโจร เมื่อได้พ่ายแพ้ต่อเด็กหนุ่มจึงแอบลอบเข้าไปในพระราชวัง ซึ่งเป็นที่ประทับของประมุขแห่งเมืองเมืองนั้น

แล้วมหาโจรจะลอบเข้าไปทำอะไรหล่ะ ???

ติดตามตอนต่อไป